Industrieel erfgoed wandeling

In de negentiende eeuw ontwikkelde Helmond zich van een stadje met circa 2.500 inwoners tot een van de meest geïndustrialiseerde steden van Nederland. Textiel en metaal vormden de hoofdpijlers van de industralisatie. Tot ver in de vorige eeuw waren deze twee takken van industrie prominent zichtbaar in het stadscentrum. Tegenwoordig is de meeste bedrijvigheid, zoals de snel groeiende automotive-industrie, te vinden op industrieterreinen aan de rand van de stad. De fabrieken van Vlisco, Nedschroef en J.A. Raymakers & Co bevinden zich nog steeds op hun oorspronkelijke plaats aan de Zuid-Willemsvaart. Samen met andere industriële monumenten maken zij het centrum van Helmond, en met name de kanaalzone, tot een rijke bron van industrieel erfgoed.

Al in de middeleeuwen kende Helmond een textielnijverheid. Er was sprake van een ambachtsgilde dat zich toelegde op de productie van wollen stoffen. In de zeventiende eeuw ontwikkelde de thuisweverij zich door de opdrachten van Haarlemse kooplieden. Eind achttiende eeuw stagneerden de opdrachten uit Haarlem echter door het verlies van de West-Indische markt. Hierop begonnen een aantal plaatselijke ondernemers, zoals Johannes Raymakers, eigen bedrijfjes.